ช่องโหว่ของการเข้ารหัสข้อมูล (WEP Encryption)

กลไกการเข้ารหัสข้อมูล WEP มีช่องโหว่ซึ่งอาจทาให้ผู้โจมตีสามารถคานวณหา key

stream หรือรหัสลับที่ใช้ในเครือข่ายได้ การเจาะกลไกการเข้ารหัสของ WEP มีหลายรูปแบบเช่นการ

ทดสอบรหัสทุกค่าที่เป็นไปได้ การสร้างพจนานุกรมของ key stream และ key stream และการทานาย

รหัสลับจาก key stream โดยวิธีการดังนี้

Brute-Force Attack

การเจาะรหัสลับโดยใช้วิธีทดสอบรหัสทุกๆค่า (Brute-force) ในกรณีที่รหัสลับใน

เครือข่าย IEEE 802.11 WLAN มีขนาดสั้นเกินไป (40 บิต) ผู้ใช้โจมตีสามารถใช้วิธีทดสอบรหัสทุกๆ ค่าที่

เป็นไปได้กับข้อมูลที่รวบรวมจากเครือข่ายว่าเป็นรหัสผ่านที่ใช้หรือ (โดยการคานวณและตรวจสอบค่า ICV

(Integrity Check Value)) นอกจากนี้ผู้โจมตีอาจสามารถใช้ dictionary เพื่อช่วยในการสืบหารหัสได้เร็ว

ขึ้นด้วย]

Key Stream Dictionary

คานวณหา Key Stream ที่ใช้ในการเข้ารหัสข้อความสาหรับ IV (Initialization

Vector) แต่ละค่า ผู้โจมตีจะต้องรู้ข้อมูลดิบก่อนเข้ารหัสถึงจะสามารถคานวณหา Key Stream ได้โดยการ

ทา XOR ระหว่างข้อมูลดิบและข้อความรหัสที่รวบรวมได้จากเครือข่าย ซึ่งผู้โจมตีอาจรู้ข้อมูลดิบของ

packet หนึ่งๆ ที่ส่งมาได้โดยการล่อล่วงผู้ใช้ในเครือข่ายให้มีการส่งข้อความที่ต้องการหรือทานายได้ เมื่อผู้

โจมตีทราบ key สาหรับ IV ค่าหนึ่งๆ ผู้โจมตีจะสามารถเข้ารหัสข้อมูลที่ส่งผ่านกลไกล WEP หรืออ่าน

packet ที่ถูกเข้ารหัสด้วย key stream และ IV ดังกล่าวโดยไม่จาเป็นต้องรู้รหัสลับ นอกจากนี้ผู้โจมตี

อาจจะสามารถรวบรวมข้อมูลโดยวิธีการดังกล่าวได้มากจนกระทั่งสร้างฐานข้อมูลของ key stream สาหรับ

ทุกๆ ค่าที่เป็นไปได้ของ IV (ซึ่งมีทั้งหมด 2^24 = 1,677,216 ค่า) ซึ่งจะทาให้ผู้โจมตีสามารถอ่าน packet

12

ที่ถูกเข้ารหัสด้วย key stream และ IV แต่ละค่าได้อย่างสมบูรณ์ แต่อย่างไรก็ตามการที่จะสร้างฐานข้อมูล

ดังกล่าวนั้นผู้โจมตีอาจต้องใช้เวลานานและความพยายามสูง

Weak IV

ผู้โจมตีสามารถอาศัยช่องโหว่ที่เกิดขึ้นเมื่อ IV บางค่า + รหัสลับ ถูกใช้ใน RC4 PRNG ซึ่ง

ทาให้ผู้โจมตีสามารถทานายรหัสลับที่ใช้ในเครือข่ายได้จากไบต์แรกๆ ของ key stream ซึ่งค่า IV ที่ทาให้

เกิดช่องโหว่ดังกล่าวเรียกว่า Weak IV ในการเจาะรหัสลับนี้ผู้โจมตีจะต้องทราบข้อมูลดิบในไบต์แรกของ

packet เพื่อนามาคานวณหาไบต์แรกของ key stream ซึ่งเป็นโชคร้ายของระบบที่ข้อความใน IEEE

802.11 packet มักจะเริ่มต้นด้วยค่าคงที่ [ เช่น 0xAA(Hex)] ซึ่งเป็น header ของโพรโตคอลที่อยู่ layer

เหนือขึ้นไป แต่อย่างไรก็ตามการทานายรหัสลับด้วยวิธีดังกล่าวไมได้ให้ผลลัพธ์ถูกต้องเสมอไป ผู้โจมตี

จะต้องพยายามทานายรหัสลับจาก packet ที่ถูกเข้ารหัสด้วย Weak IV ที่แตกต่างกันออกไปหลายๆครั้ง

ซึ่งผลที่ได้รับจากการทานายซ้าๆ กันมากที่สุดจะมีโอกาสเป็นรหัสลับที่ต้องการนั่นเอง ในปัจจุบันซอฟต์แวร์

สาหรับเจาะรหัสลับด้วยวิธีดังกล่าวได้ถูกเผยแพร่สู่สาธารณชนทั่วไปแล้ว ซอฟต์แวร์ที่ว่านี้ได้แก่ Airsnort

และ Wepcrack (สาหรับระบบปฏิบัติการ Linux) ซึ่งสามารถทานายรหัสลับได้อย่างค่อนข้างแม่นยา

หลังจากรวบรวมข้อมูลจากเครือข่ายได้ประมาณ 1,000,000-5,000,000 packet (ซึ่งอาจต้องใช้เวลานาน

หลายชั่วโมงในการดักจับข้อมูลดังกล่าว)

ที่มา : http://www.thaigoodview.com/library/contest2551/tech04/20/wireless/n07.html